Επιστροφή στις παιδικές ασθένειες για τον Άρη

Το χθεσινό παιχνίδι του Άρη κόντρα στον Παναθηναϊκό δεν μας έκανε σοφότερους και μετά από ένα… ευχάριστο διάλειμμα που η αλλαγή στην τεχνική ηγεσία έφερε και μια αλλαγή στην ψυχολογία και κάποια θετικά αποτελέσματα, ήρθε απλά να μας θυμίσει τα τεράστια προβλήματα που έχει ο Άρης στο γήπεδό του όταν ο αντίπαλος παίζει κλειστά, με προσήλωση κυρίως στο δικό του μισό.

Κι αν η Λαμία κι ο Απόλλων ήταν περίπου υποχρεωμένες να ακολουθήσουν αυτό το αγωνιστικό μοτίβο παίρνοντας αποτέλεσμα στο Βικελίδης, για τον χθεσινό Παναθηναϊκό ήταν ανάγκη της συγκεκριμένης βραδιάς. Αποδεκατισμένος από τραυματισμούς και ιώσεις, επέλεξε να φορτώσει τον άξονα με τρία στόπερ και αργό τέμπο ώστε να χαλάει τον ρυθμό και να κρατήσει δυνάμεις και όχι μόνο το πέτυχε αλλά εγκλώβισε τον Άρη και τον Μπούργος που δεν κατάφερε ποτέ να βρει αντίδοτο.

Οι ειδικές συνθήκες που είχαν δηλαδή δημιουργηθεί πριν από τον αγώνα και στη θεωρία ευνοούσαν τον πιο «γεμάτο» Άρη, οδήγησαν το παιχνίδι εκεί που νομοτελειακά οι γηπεδούχοι δεν έχουν απάντηση. Όποιος φέτος έχει ακολουθήσει αυτόν τον κανόνα έφυγε από το Βικελίδης είτε με τον βαθμό είτε και με το τρίποντο, όπως πχ ο Βόλος. Το θέμα φυσικά δεν είναι ποια μέσα χρησιμοποίησε ο Παναθηναϊκός για να μην χάσει, αλλά τι έκανε ο Άρης για να μην πέσει στην γνωστή παγίδα. Για την ακρίβεια δεν έκανε τίποτα.

Υπνωτίστηκε στο νωχελικό ρυθμό και τις καθυστερήσεις με κάθε αφορμή του Παναθηναϊκού και γύρισε τον κόσμο του σε εικόνες από το παρελθόν. Και όχι το πολύ μακρινό. Να είμαστε ειλικρινείς. Δεν είναι μόνο δουλειά του προπονητή. Θέλει να έχουν και οι ποδοσφαιριστές στοιχεία τέτοια που να βγάζουν την ομάδα από τη δύσκολη θέση στην οποία την βάζουν οι κλειστές άμυνες. Και οι παθογένειες του Άρη είναι γνωστές και χιλιοειπωμένες.

Ο Καμαρά ήταν ο… γνωστός Καμαρά που αφού δεν μπορούσε να πάρει μπάλες, πλάγιαζε και άφηνε ορφανή την περιοχή, ο Γκάμα έχει χάσει την φρεσκάδα του, ο Ιτούρμπε με αναλαμπές του ταλέντου του αλλά ελάχιστη ουσία και ο Ντιαγέ που είχε βοηθήσει στα προηγούμενα παιχνίδια ήταν σε κακή βραδιά και σπατάλησε και την μεγαλύτερη ευκαιρία του Άρη στο 48΄. Έλειπε και ο Μαντσίνι, που θα μπορούσε να δώσει την έκρηξη που χρειαζόταν και να ασκήσει πίεση στην επιρρεπή στο λάθος άμυνα του Παναθηναϊκού και έτσι ο Άρης ξέμεινε από λύσεις και περιορίστηκε σε μια φλύαρη κατοχή, χωρίς ίχνος δημιουργίας και σοβαρής απειλής.

Δεν έβαλε επίσης καθόλου, ως όφειλε από την μορφή που είχε το ματς, τους πλάγιους μπακ στην εξίσωση ώστε να δημιουργήσει τριγωνικές σχέσεις και να ανοίξει την άμυνα από τα πλάγια, ενώ μπλοκαρισμένος έδειξε και ο Μπούργος που άργησε απελπιστικά να βοηθήσει την ομάδα του με καθυστερημένες αλλαγές. Ξεκάθαρη ένδειξη ότι ακόμη μαθαίνει την ομάδα του και είναι υπερβολικά νωρίς να θεωρήσει κανείς ότι πρόλαβε να αλλάξει πράγματα πέρα από την ψυχολογία του γκρουπ.

Ο Αρης σπατάλησε χθες μια μεγάλη ευκαιρία και τον Παναθηναϊκό να αφήσει πίσω και να βάλει την ΑΕΚ από κάτω και φυσικά αμφότερους στην πίεση με το καλημέρα. Τώρα είναι υποχρεωμένος να κερδίσει τον ΠΑΣ μετά την διακοπή γιατί δεύτερη σερί εντός έδρας γκέλα θα βάλει τον ίδιο σε μεγάλη πίεση. Είναι πάντως σχεδόν βέβαιο ότι θα γίνει μεγάλη μάχη για τα ευρωπαϊκά εισιτήρια…

Αφήνω για το τέλος ένα σχόλιο για τον αρχιδιαιτητή. Αν πρόκειται ο Κλατενμπεργκ από το πλήθος των σοβαρών, αξιοπρεπών και ακριβοδίκαιων Ευρωπαίων διαιτητών να επιλέγει τους Ευρωπαίους Μανούχους, Διαμαντόπουλους και Φωτιάδες, δεν υπάρχει λόγος να ξοδεύεται. Τέτοιους έχουμε σε αφθονία. Η ελληνική διαιτησία δεν έχει ανάγκη αμφιλεγόμενους Λευκορώσους, Ούγγρους και Πορτογάλους 3ης διαλογής αλλά από διαιτητές με κύρος και σοβαρότητα. Εγώ να δεχτώ ότι το υψωμένο μεσαίο δάχτυλο του Σένκενφελντ στη χώρα του Ούγγρου και του Πορτογάλου μπορεί να θεωρείται χαιρετισμός. Ότι το πέναλτι στον Σάσα δεν το είδε και ο απίθανος Πορτογάλος που είχε δώσει ήδη δείγματα γραφής με την Τρίπολη δεν το έστειλε στο VAR.

Για τις τρεις φορές που διέκοψε τον αγώνα για τραυματισμό παικτών του Παναθηναϊκού στο β ημίχρονο, σε δύο εξ αυτών μπήκε μέσα το ιατρικό team, για την μία κίτρινη που έδωσε στον τερματοφύλακα του Παναθηναϊκού για καθυστέρηση και για τις τέσσερις μετρημένες φορές που έδειξε το ρολόι του υπονοώντας ότι θα κρατήσει καθυστερήσεις για τις αμέτρητες φορές που ο Παναθηναϊκός έκανε καθυστερήσεις, στο τέλος έδωσε καθυστέρηση ένα λεπτό (καθώς τα τρία λεπτά αφορούσαν τις αλλαγές που έγιναν). Λες και τραβούσε κάποιο ιδιαίτερο ζόρι να σφυρίξει άρον άρον την λήξη και να στείλει τις ομάδες ισόπαλες στα αποδυτήρια. Επαναλαμβάνω αν είναι να έρχονται τέτοιοι απίθανοι τύποι, δεν χρειάζεται να ξοδεύεται κιόλας ο Κλάτενμπεργκ, τους έχει και στην Ελλάδα.

ΥΓ. Ελπίζουμε αυτό το ξεκάθαρο πέναλτι στον Σάσα που ίσως να στέρησε από τον Άρη δυο επιπλέον βαθμούς και άρα προβάδισμα έναντι των αντιπάλων του για την έξοδο στην Ευρώπη, να ήταν απλά μια κακή εκτίμηση διαιτητή και VARίστα και όχι ένα μήνυμα στον Άρη…